Ik begon dit jaar met laatste keren

Grande finales en een nieuw begin

Hoewel ik gewend ben met frequente vlagen in en uit te vliegen, voelt dit keer anders en soms zelfs voor altijd. Zo zit ik nog één keer aan een hotel-ontbijt en maak ik een laatste landing in uniform. Wellicht tot volgend jaar? Misschien ook helemaal niet.
Ik zet de finale van vele voetstappen in De School, voordat de met hedonistische herinneringen gevulde club definitief de deuren sluit. Ik trap nog één keer door Amsterdams decor met besneeuwde parken en karakteristieke architectuur. Zoek lievelingsmensen op voor gekeuvel en knuffels, een voorlopig laatste keer. Ik ga nu echt, oké, nu écht.

Terwijl ik ietwat melancholisch in het vliegtuig stap mijmer ik over vergankelijkheid. Over laatste keren, grande finales, de eindigheid van allerlei moois. Hoe de memento mori van het alledaagse iets magisch heeft en laatste keren daarmee dikwijls legendarisch maakt. Hoe gebeurtenissen en tijdperken, droombanen en zelfs danspassen gekoesterd kunnen worden zodra ze dan toch echt ten einde zijn. Terugdenkend aan de dansvloer hoor ik de vraag die mij gesteld werd; “Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?”.

Voor het eerst maak ik een landing zonder vertrek in het verschiet. Geen reisjes op een rooster maar een onafgebroken zee van tijd waarin van alles kan gaan stromen. Met die opzwepende gedachte en het haarscherp in zicht komen van mijn zo geliefde ciudad maakt melancholie plaats voor een kleurrijk visioen, een speelse speurtocht langs reeds geleerde lessen en nieuw te ontdekken skills. Ik blik vooruit naar dat wat op mijn pad mag komen, naar dromen en oneindig dingen doén.

Anders nog iets?

Reken maar, er is nog zo veel meer dat ik wil delen. Over recent gedane uitprobeersels en opgepikte draadjes bijvoorbeeld, maar ook over voorgaande episodes met Villa Vagabond. Hoewel ik in staat zou zijn het allemaal in één keer op je af te vuren leek het me beter het uit te smeren over behapbare stukken; zo zadel ik je niet op met ellenlange epistels én heb je ook wat vaker nieuw te openen post 🙂

Linkjes met meer leesvoer

Hier lees je hoe ik in 2016 al een keer eerder afscheid nam van De mooiste baan op deze wereld, de andere kant, en daar voorbij.
Leonie weet de magie van De School op rake wijze te vangen en verwoorden in deze instagrampost
Voor de heimwee hebbenden onder ons – en de nieuwsgierigen naar wat voor velen zo van waarde was – is dit archief met artikelen over #deschool een feest om in te duiken
In dit archief bekijk je de nieuwsbrieven die vooraf gingen aan deze variant
Voor meer beeld (en ook tekst) volg je mij op instagram ♡

57 comments

Grande finales en een nieuw begin

Anders nog iets?

Linkjes met meer leesvoer

57 comments

Leave a Reply